अनुभव लॉकडाऊन विशेषांक २०२० - अनुक्रमणिका

-


विषाणूबद्दल थोडं काही
हम साथ साथ है : डॉ. शंतनू अभ्यंकर
लॉकडाऊनमुळे कोरोना नष्ट होत नाही : डॉ. जयप्रकाश मुलियिल

लॉकडाऊन : काही प्रश्न
सहापदरी संकटाच्या विळख्यात भारत : रामचंद्र गुहा
लोकशाही लॉकडाऊन : सुहास पळशीकर
जनहितपत्रकारितेला टाळं? : जयदेव डोळे

लॉकडाऊनचे बळी
कामगारांच्या आत्मसन्मानाला काळिमा : हर्ष मंदेर
या शोकांतिकेला अंत नाही : शेखर देशमुख
ससेहोलपट भटक्यांची : प्रशांत खुंटे

लॉकडाऊन आवडे मध्यमवर्गा
मध्यमवर्गाला थाळी वाजवण्याचा कार्यक्रम हवाय : रवीश कुमार
भाकरी नसेल, तर कुकर केक खा : मुकेश माचकर

अनुभव
सात मजूर आणि बाराशे किलोमीटर : विनोद कापरी
अमेरिकेत काय चाललंय? : कौमुदी वाळिंबे

लॉकडाऊन इम्प्रेशन्स
लॉकडाऊन, नोंदी घुसमटीच्या : अन्वर हुसेन
क्वारंटाइन: राजेंद्रसिंग बेदी, अनुवाद : चंद्रकांत भोंजाळ
काही कविता
थोडी टिप्पणी, बरीच अतिशयोक्ती आणि यथेच्छ खिल्ली
गांधीजी आणि मी : उत्पल ब. वा.


टिप्पण्या

टिप्पणी पोस्ट करा

या ब्लॉगवरील लोकप्रिय पोस्ट

संघातले दिवस : रवींद्र कुलकर्णी

-
इमेज
अनुभव दिवाळी २०२० च्या अंकातून, राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघाची कार्यशैली आणि संघाच्या स्वयंसेवकांचं विचारविश्व हा कायमच चर्चेचा विषय राहिला आहे. संघाच्या स्थानिक वर्तुळात चार दशकं डोळसपणे वावरलेल्या एका सजग व्यक्तीला मागे वळून पाहताना या दोहोंबद्दल काय वाटतं ?   बा हेर धो धो पाऊस पडत आहे. दाटून आलेली संध्याकाळ आणखीच दाटून आली आहे असं वाटून राहिलं आहे. मला उशीर झाला आहे... अर्धामुर्धा भिजलेला मी पेंडशांच्या वाड्यात वरच्या हॉलमध्ये जाणारे लाकडी जिने धडधड चढतो. हॉलमधून येणारा पद्याचा आवाज क्रमश: मोठा होत जातो, त्याच क्रमाने मला उशीर झाल्यामुळे आलेलं ओशाळेपण हलकंसं वाढत जातं... दारात चपलांच्या रांगा लागलेल्या आहेत. भिजलेल्या छत्र्यांसाठी बादली ठेवलेली आहे. राज भागवत चपलांच्या रांगांपाशी उभा आहे. मी चपला ओळीत काढतो की नाही यावर त्याचं लक्ष आहे. त्याच्याकडे मी पाहत नाही, पण त्याच्या नजरेचं मला भान आहे... मी चपला बरोबर काढतो. आत शिरताना त्याची-माझी नजरानजर होते. त्याचा चेहरा तसाच गंभीर राहतो... तो हेच काम आणखी किती वर्षं करणार, असं मला क्षणभर वाटून जातं... मी हॉलमध्ये शिरतो. पद्याचं दुसरं कडव...
अधिक वाचा
-
इमेज
दोस्त गुरुजी - अनिल अवचट : सुहास कुलकर्णी ज्येष्ठ लेखक अनिल अवचट यांचा आज पहिला स्मृतिदिन. समकालीन प्रकाशन आणि युनिक फिचर्सचे संपादक सुहास कुलकर्णी यांनी त्यांच्यावर लिहिलेला हा लेख, सुहास कुलकर्णी यांच्या अवलिये आप्त या पुस्तकात समाविष्ट केलेला आहे. काही माणसं खूप आधीपासून आपल्या आयुष्याचा भाग असतात, पण प्रत्यक्ष आयुष्यात बर्‍याच नंतर भेटतात. अनिल अवचट यांच्या बाबतीत माझं असंच झालं. शाळा-कॉलेजमध्ये असताना जी पहिली लक्षात राहतील अशी पुस्तकं वाचली, त्यात अवचटांची पुस्तकं होती. या अर्थाने अवचट आयुष्यात आले ते वयाच्या सोळाव्या-अठराव्या वर्षी. लेखक म्हणून. पण त्यांची प्रत्यक्ष भेट आणि संवाद सुरू होण्यासाठी त्यानंतर तब्बल पंचवीस वर्षं जावी लागली. पण जेव्हा त्यांची भेट झाली, त्यानंतर हा आवडता लेखक मित्रच बनून गेला. पूर्णिया, वेध, छेद, संभ्रम, कोंडमारा, धागे आडवे उभे, धार्मिक, माणसं, वाघ्या-मुरळी, प्रश्न आणि प्रश्न अशी पुस्तकं वाचतच आमची पिढी मोठी झाली. आपल्या मध्यमवर्गीय जगण्याच्या पलीकडे एक जग आहे, याची जाणीव या पुस्तकांनी करून दिली होती. आपल्या सुरक्षित कोषातून बाहेर पडण्याची ऊर्मी त्यातून...
अधिक वाचा

सुभाष अवचट : अमूर्ताच्या शोधात चित्रकार - अन्वर हुसेन

-
इमेज
    चित्र :अन्वर हुसेन  सुभाष अवचट हे भारतीय कलाविश्‍वातलं महत्त्वाचं नाव. या प्रयोगशील चित्रकाराने नुकतीच वयाची सत्तरी गाठली. त्यानिमित्ताने , त्यांचे तरुण चित्रकार मित्र अन्वर हुसेन यांनी लिहिलेला लेख. अवचट यांचं हे पोर्ट्रेटही अन्वर यांनीच चितारलेलं. त्या दिवशी संध्याकाळी मी आणि माझा मित्र ‘४ , शाकुंतल’च्या दरवाज्यासमोर उभे होतो. बंद होता दरवाजा. एकदा बेल वाजवली. दार उघडलं गेलं नाही. आत कुणी आहे-नाही काही कळत नव्हतं. थांबलो तसेच थोडा वेळ. मनात खूप उत्सुकता वाटत होती त्या क्षणी. या बंद दरवाज्याच्या आत काय काय असेल ? कुठे कुठे पाहिलेली , वर्तमानपत्रात , मॅगझिन्समध्ये छापून आलेली ती चित्रं , इथेच आत असतील ना ? खूप मोठी चित्रं असतात त्यांची , असं ऐकलेलं. ते मला प्रचंड आवडलेलं त्यांनी केलेलं पोर्ट्रेट- ते असेल का इथे ?... असंख्य विचार तरळून जात होते , पण दरवाजा बंदच. दुसर्‍यांदा बेल दाबावी का ? नको... मित्राने आणि मी विचार केला. वळलो आणि जिना उतरून खाली आलो. शेजारीच असलेल्या होस्टेलवर राहिलो होतो आम्ही. डिप्लोमाचं वर्ष होतं. परीक्षेसाठी मुंबईला आलो होतो. आता काही दि...
अधिक वाचा